Onze wittebroodsweken waren over, toen mijn kersverse liefste vroeg of ik in het vervolg zittend wilde plassen. De reden? Ik was dronken, had iets te speels de zwaartekracht getart, en een deel van het door mijn lichaam afgescheiden biervocht was tussen bril en muur beland. Ik ben van nature een razend goede mikker. In mijn jonge jaren kon ik met mijn krachtige straal een vlieg van een boomtak af stralen. Logisch dan toch, dat als aan je meesterhand wordt getwijfeld, zelfs door diegene die je zo liefhebt, dat je het gevoel krijgt, dat je hele ego ter discussie staat. Dus staand of zittend plassen werd tussen ons twee onze eerste reden, dat het niet geheel vanzelfsprekend was dat wij bij elkaar zouden blijven tot de dood ons scheidt.
Oermens
Deze discussie bleef altijd in onze nu al bijna veertigjarige relatie doorsudderen. Hoe vaak ik niet quasi spontaan toevallig opengeslagen artikelen op de keukentafel tegenkwam, waaruit bleek dat zittend plassen a) goed was voor mijn bekkenbodemspieren of prostaat b) spetteren veroorzaakte tegen de muur c) een gewoonte was, die alleen de oermens van pas kwam, d) etc. Hoe dan ook, ik heb me er nooit door laten vermurwen. Mijn argument dat als ik zittend waterde op de WC-bril, ik ook mijn potentie zou verliezen, maakte nog het meeste indruk bij haar.
Toiletnijd
De nieuwste variant op onze nimmer aflatende toiletnijd is opgelaaid, sinds we de slaapkamer hebben doorgebroken naar onze badkamer. Als we nu ’s nachts moeten plassen, rollen we uit ons bed en schuifelen zo naar het toilet. Dat doen we in het donker om elkaar niet wakker te maken. Na twee keer wisten we al blindelings het bad te omzeilen en ons óp (zij) of vóór (ik) het toilet te positioneren. Kunstenaar als ik ben, plas ik zonder licht precies in de pot. Maar enige dankbaarheid heb ik daarvoor niet ontvangen. Integendeel. Want mijn vrouw laat na het plassen de bril omlaag. Dat betekent dat mijn mikruimte zo ongeveer met éénderde is afgenomen. Logisch toch, dat ik zo af en toe iets afwijk van de roos. Barney mist ook wel eens de Bullseye. Dus mijn vrouw voelt daarna wel eens letterijk nattigheid bij haar prachtige billen. Wat dus weer tot verwijten leidt.
Bril omlaag of omhoog?
Want zij vindt principieel, ik ben het met haar oneens, dat een bril standaard omlaag moet. Haar argument: vrouwen doen altijd al hun bezoekjes zittend, en mannen soms. Opgeteld wordt dus vaker in ons huis gezeten. Haar conclusie: de bril behoort op ‘standje benee’. Al jarenlang doet ze daarom de toiletbril intuïtief naar beneden. Maar nu heb ik toch flinke punten gescoord in deze discussie. Wat is er gebeurd? Vannacht dacht mijn vrouw na het plassen, slaapdronken, dat ze de bril nog omlaag moest doen. Maar dat bleek de deksel. Toen ik een half uurtje later in het donker voor het toilet stond, duurde het toch even voordat mijn hersen bevatte dat dit geluid anders klonk dan normaal. De waterschade was echt groot. Niet in het minst omdat mijn vrouw, inderdaad sowieso te dicht bij het toilet, voor een belangrijke bijeenkomst die ochtend een stapeltje nette kleren voor haarzelf had klaargelegd.
