First date: waar ging het mis?
‘Ik haat katten’, is ook een klassieke blunder van 50-plussers die weer op datingpad gaan.
Even niet aan gedacht dat de meeste vrouwen dol zijn op poezen. ‘Een schot in de herfst’, noemde mijn vriend Alex (59) zijn eerste first date, na 25 jaar huwelijk, een scheiding als een kooigevecht, en drie jaar moederziel alleen op een zolderkamertje. ‘Best moeilijk, dat daten’, vertrouwde Alex mij toe. ‘Of ze vinden me zo lelijk als de nacht, of ik doe iets vreselijk fout.’
Vriend Alex hield me na elke ‘first date’ uitvoerig op de hoogte van zijn vorderingen. Dat viel niet mee. Alex was geen gezellige prater van nature, daarover waren hij en ik het grondig eens. Alex: ‘Ik ben als de dood voor stiltes tijdens een first date. Ik weet niet waar ik moet kijken, het zweet breekt me uit en voor ik het weet flap ik er weer iets stompzinnigs uit.’
ALEX’ EERSTE DATINGMAANDEN (HET GAAT NU GELUKKIG AL WAT BETER) WAREN EEN STEEPLE CHASE VAN KLASSIEKE BLUNDERS.
Elke week deed Alex mij verslag van zijn wederwaren. Na twee maanden maakten Alex en ik tijdens een etentje de balans op van zijn grootste flaters en miskleunen. De opmerkingen waarmee hij zijn dates van kleur deed verschieten of – erger – hun jas weer deed aanschieten om ijlings het café te verlaten en veilig op huis aan te gaan. Dan maar liever geen man.
Nooit vragen: 'Hoeveel relaties heb je al achter de rug?'
We kwamen overeen dat hij nooit meer moest zeggen op een eerste date:
- ‘Ik haat katten.’
- ‘Ik haat kinderen.’ Of:
- ’Ik haat honden…’
Te gevaarlijk of te gevoelig. De vrouw tegenover hem was waarschijnlijk dol op katten, nog in de rouw om haar verleden week overreden hondje en ze was zeker niet op zoek naar een (klein)kinderhater in de familie. Hoogst ongelukkig vond Alex achteraf ook zijn opmerkingen ‘Hoeveel relaties heb je al achter de rug?’ en/of ‘De hoeveelste date is dit van je?’ Vonden de meeste dates geen prettige vraag. Alsof zij er zó eentje was. Het gesprek kwam niet meer goed. ‘Zonde van de koffie’, zei Alex.
Een monument van een als compliment bedoelde first date blunder was Alex’: ‘Je doet me denken aan een maat van mij.’ Ik zei: ‘Alex, het laatste wat vrouwen willen is lijken op de een of andere dikke, oude kerel die ze niet kennen. En verder lijkt het me een goed idee eens op te houden met dat geklaag over je leven, daar houden vrouwen niet van. Klagen over je huis, over je baan, over je collega’s, je salaris, je ex… dat kan je tegenover mij wel doen, maar vrouwen vinden je dan gewoon een loser. En die hebben ze al eens gehad.’
‘Maar wat kan ik dan wél zeggen?’, zei Alex. ‘Ik heb de neiging elke seconde stilte vol te lullen, anders word ik bloednerveus.’
‘Alex, het is heel gemakkelijk. Jij moet gewoon je mond eens houden en haar laten praten. Vrouwen willen heel graag vertellen. Jij moet hooguit af en toe knikken en glimlachen en tussendoor een vervolgvraagje stellen.’
‘Maar wat moet ik dan vragen?’ Ik stuurde Alex met een simpel lijstje de deur uit >>>
- Wat zijn je hobbies?
- Heb je broers of zussen?
- Reis je graag? Wat is je mooiste reis geweest?
- Naast wie zou je willen zitten in het vliegtuig?
- Wat is je lievelingsmuziek?
- Stel dat er een film van je leven wordt gemaakt. Wie zou er dan de hoofdrol moeten spelen?
De eerste tekenen wijzen de goede kant op. Twee dates zeiden tegen Alex dat hij zo goed kan luisteren. En hij heeft zijn eerste vervolgafspraak binnen. Om nog aan te werken: eten en drinken. Alex’ blunder van de maand was: ‘Ga jij dit nog verder opeten?’
