Het lijkt natuurlijk op het eerste gezicht heel asociaal. Maar als je uitlegt waarom je het niet wil, valt het vaak mee en begrijpen de mensen het wel. Onze tijd is te kostbaar aan het worden, zo simpel is het.
Jaren geleden zeiden we nagenoeg op alles ‘ja’. Helpen met verhuizen, extra klus op het werk, behang van de muur trekken, een boom omhakken, wandje schilderen. Allemaal leuk, maar het gaat af van je eigen vrijetijd. Je zei vaak ‘ja’ omdat je jezelf uiteraard heel belangrijk vindt, het gaf een boost aan je ego. Zeker bij extra klussen op het werk accepteerde je snel de opdrachten omdat je je onmisbaar waande. Maar nu voorbij de 50 jaar heb je niet meer zoveel te bewijzen.
We hebben doodgewoon minder tijd en energie en het is belangrijk om aandacht te besteden aan dingen die echt belangrijk voor ons zijn. Praktisch en herkenbaar voorbeeld: verplichte verjaardagen. Wij voelen – mijn vrouw en ik – ons niet meer verplicht om op te dagen. Soms heb je gewoon geen zin om daar nog tijd aan te besteden, zeker als mensen op ruim twee uur rijden van je huis wonen. En als de betreffende familie ook nooit de moeite neemt om bij jou langs te komen.
‘Nee’ zeggen is ook een manier om grenzen te stellen en onszelf te beschermen tegen te veel werk en verplichtingen, zeg maar een teken van zelfrespect. Het laat zien dat we onszelf waarderen en onze tijd en energie niet willen verspillen aan dingen die we niet willen doen.
Doe het maar eens wat vaker: je zult merken dat ‘nee’ zeggen gelukkiger maakt. Zonder schaamte.
