Falling Down is een meeslepende film uit 1993 met Michael Douglas in de hoofdrol. Het is een briljante verkenning van de alledaagse druk en frustraties die het leven met zich mee kan brengen. Douglas speelt het personage William Foster, een gewone man die zichzelf niet langer kan beheersen in de snikhete, verstikkende files van Los Angeles. Zijn dag begint al slecht met ontslag op het werk, en de frustraties stapelen zich op terwijl hij wordt geconfronteerd met onverschillige fastfoodmedewerkers, gangsters en asociale automobilisten.
Herkenbaar verlangen
Het meest intrigerende aspect van de film is hoe we ons allemaal in Foster kunnen herkennen. Zijn oprechte verlangen naar eenvoudige dingen zoals een fatsoenlijke lunch of het recht om met zijn dochter te zijn, maakt hem tot een tragische antiheld. Regisseur Joel Schumacher is perfect in het schilderen van het beeld van een stad die zichzelf heeft verloren, waarin de personages allemaal vastzitten in hun eigen frustraties en vooroordelen. Terwijl Foster een gewelddadige uitweg zoekt, volgen we ook de politieagent Prendergast, gespeeld door Robert Duvall, die met pensioen wil, maar de chaos van die ene dag weerhoudt hem ervan.
Aangrijpende herinnering
Falling Down is een indringende en soms verontrustende film die ons confronteert met de duistere kanten van het menselijk bestaan, of beter: het bestaan van de witte man van middelbare leeftijd, die altijd van alles voor iedereen moet regelen, maar ondertussen altijd beledigd en beschimpt wordt. Falling Down is een aangrijpende herinnering aan hoe dun de lijn is tussen normaal gedrag en totale waanzin. Michael Douglas levert een gedenkwaardige prestatie en de film blijft een tijdloze klassieker die ons aan het denken zet over de stress en druk die we allemaal in ons dagelijks leven ervaren.
