We kunnen het woord niet meer horen: risicogroep.

Toch zitten we erin. Iedereen boven de vijftig/zestig wordt onwillekeurig ingedeeld in ‘de risicogroep’.

Het is het minst leuke clubje van Nederland, met als voorzitter Youp van ’t Hek (corona’s most wanted).

Houd je van eten? Risicogroep. Af en toe een borrel? Risicogroep! Rook je? Koop maar alvast een beademingsapparaat, want zelfs de risicogroep vindt het eng met je geassocieerd te worden. Namens de media, overheid, en het gehele artsenbestand: je moet héél bang zijn.

Maar gelukkig, mijn medeleden van de beademingsclub, gloort er hoop. Ordinaire tienersterretjes komen ons redden. Famke Louise, in een schaamteloze poging haar beschadigde imago te lijmen, zet haar in trainingspak gehulde schoudertjes onder de zaak! Samen met Diederik Gommers (hij mag kiezen uit nieuwe namen: DJ Diedje, Gommelicious, óf: Pimpmaster G Deluxe) start zij vandaag een campagne om met virologen en BN’ers te praten over wat dat nou eigenlijk is, dat coronavirus. Broodnodig zou ik zeggen, voor iedereen zonder internetverbinding.

De associatie met Famke Louise maakt ook Gommers – normaliter oerdegelijk tot een bijna misselijkmakend niveau – instafamous, met 200.000 volgers in drie dagen. Het is nog maar een kwestie van tijd voor hij in een leren broek op de IC verschijnt. Hoe de campagne er precies uit komt te zien weet Gommers niet, dat laat hij aan Famke “mediaexpert” Louise (dat kán niet fout gaan). Mediaexpert is overigens ook wel een genereuze titel voor iemand die haar billen laat zien op sociale media. Vanavond zitten ze samen bij Jinek om ons bij te praten. Hopelijk gaat het haar iets beter af dan de vorige keer. Highlight: “Ja, maar ik heb toch echt, eigenlijk best wel gewoon echt respect voor corona, maar… het is gewoon de maatschappij echt gewoon…”. Volgens de legendes heeft ze het einde van de zin nog steeds niet gevonden.

Goh, waren de tienersterren uit onze tijd ook zó dom?

Wij hadden Willeke Alberti, Ria Valk, Trea Dobbs… waarschijnlijk ook geen nobelprijs mededingers, maar keurige, gereserveerde dames met een mooie karakteristieke stem. Ze zongen nummers die je bijbleven – die door nostalgie inmiddels emotioneel overgewicht hebben – en daar bleven ze bij. Hoe gek zou het zijn als Willeke Alberti had gemeld geen barst te geloven van de AIDS-pandemie. Of als Trea Dobbs ineens in de krant stond om te debiteren dat het allemaal wel meeviel met die polio. Men had ze niet eens serieus genomen. Maar nu wordt een meisje dat in onze tijd gewoon lieflijk dom was geweest; een meisje dat vaker in panterprint wordt gespot dan panters zelf; nu wordt zo’n meisje de spil in een nationale draaikolk van woede. Alleen maar omdat ze door een miljoen nét zo onnozele Pathéganzen wordt gevolgd op Instagram. Poeh! In de taal van de jeugd: laat ons 50-plussers effe detoxen.