Nederland gaat weer meer bewapenen. Niet alleen krijgt de landmacht vijftig nieuwe tanks, de luchtmacht koopt extra straaljagers en de marine mag nieuwe helikopters aanschaffen en fregatten om onderzeeboten te kunnen opsporen. De dreiging van een conflict is sinds de Russische invasie in Oekraïne alleen maar toegenomen. Bij de NAVO wordt al jaren geklaagd dat Nederland nog altijd te weinig geld uittrekt voor defensie en te weinig spullen heeft. Maar wie gaan al die nieuwe spullen besturen? Moet er weer een dienstplicht komen of een zogenoemd ‘dienjaar’? Cruciale vraag echter is: zijn onze jongeren wel geschikt voor het leger, en dus een oorlog?
Redacteur Jan Henk vervulde netjes zijn dienstplicht. Hieronder zijn relaas van zijn tijd in het leger en zijn ongezouten visie op de huidige Nederlandse man…
Een hilarisch krantenberichtje van een aantal jaren geleden repte over een mislukte liquidatie in Rotterdam. Een Antilliaanse drugsbende wilde een concurrent in zijn auto uitschakelen. Bij het stoplicht vuurden ze vanuit een andere auto een heel salvo op hem af. Het beoogde slachtoffer liep echter geen schrammetje op. Sterker nog: de politie zag later een cirkel aan kogelgaten precies om hem heen. Zelfs vanaf één meter afstand wisten de schutters hun target niet te raken. Waarom niet? Simpel. Ze hielden hun guns op de Hollywood-manier vast: losjes met één hand en dan ook nog gekanteld. Onstabieler kan niet, geloof mij. Als ze in militaire dienst hadden gezeten – zoals ik en onze generatie – was dat uiteraard nooit gebeurd. Mochten de Russen binnenkort op de A12 bij Zevenaar staan, dan weet ik prima hoe ik een trekker dodelijk moet overhalen. En dan van alle soorten guns: van die gammele semiautomatische Landmacht-FN FAL (gemaakt in Luik, in Walbanië, maar dit tussen haakjes) tot hypermoderne black-ops-achtige Heckler & Kochs, inclusief die coole red dots.
Wie gaat ons verdedigen? Rob Jetten?
De huidige Nederlandse man (denk Rob Jetten) heeft echter totaal geen gunfactor en is – vrees ik – binnenkort kansloos in WWIII. Een helm past niet over zijn knotje en meer dan avocado’s teruggooien kan hij niet, wanneer het Rode Leger het regenboog-zebrapad oversteekt bij zijn favoriete vega-restaurant. Kleine spoed-schietcursus dus nu, voor Volk & Vaderland en in het Landsbelang. Gouden regel is dat je mitrailleurs en pistolen in alle omstandigheden met twee handen vasthoudt. Verder hou je voor een goed schot je adem in, beweeg je de trekker langzaam naar achteren, totdat je dat onheilspellende vacuüm voelt, vlak voordat het schot wordt gelost. Geloof mij, in die ene seconde is de wereld even Zen. Trouwens, een vraag. Als de wapenwetten hier in Nederland net zo coulant waren als in de States, zou jij dan een gun kopen? Ik twijfel, maar zeg niet meteen nee. Je hoeft trouwens geen redneck te zijn om guns te waarderen. Toen ik in Los Angeles woonde, had ik een hippie-buurman, die actief campagne voerde voor Obama en Gay-rights, maar die ook zwoer bij zijn collectie assault-rifles. Snap ik. Sterker nog: in de eighties had Nederland een groot dienstplichtig leger, dat qua haardracht niet had misstaan bij een Iron Maiden-concert, of de eighties F-side.
De Hairforce vs. Poetin
Op oefening met de Amerikaanse strijdkrachten in Duitsland werd de Koninklijke Landmacht dan ook vaak smalend Hairforce genoemd. Totdat ze door de slimmere NL-dienstplichtigen virtueel in de pan werden gehakt. Die strijdkrachten van Poetin waren ook een makkie geweest voor de inventieve Hairforce. Heus. Maar Das war Einmal. De dienstplicht (of eigenlijk: opkomstplicht) is afgeschaft en nu houden wij alleen maar weeige Joris Luyendijk-achtige types over. Als het vriest en er sneeuw naar beneden dwarrelt, is bijvoorbeeld niet je eerste reflex: ‘Kom, wij eens lekker kamperen!’. In militaire dienst wel. Elk keer als ik langs Havelte rijd, denk ik aan die afzien-weekjes daar in het bos en op de hei. Die plotse traangasgranaat van de sergeant in je schuttersput. Dat zeulen met die enorme MAG-mitrailleur (wow, wat kon die knallen!). De nachten van één uur, of minder en het knikkebollen (half wachtdelict) bij je wachtronde om het bivak. Of als de PC (pelotonscommandant) tijdens een speedmars weer eens manisch riep: ‘Gas, gas, gas!’. Moest je als een gek je chemische, biologische en nucleaire beschermingsetje aan doen en natuurlijk doormarsen, zodat de kots tegen de ruitjes van je gasmaker aan klotste.
Mannen met S5
Als wij na een weekje in de drek en kou omgevormd waren tot triggerhappy zombies, werden wij afgemarcheerd naar onze truck, al sloegen wij vaak vlak voor deze drietonner af. Hup, zo weer het bos in. Mentaal schijn je daar sterker van te worden: ik vond het doffe ellende. Toen. Nu ben ik er blij om, al was het maar omdat Militaire Dienst je totaal uit je comfort zone trekt, zeker vanwege de bonte pelotons-samenstelling, van afgestudeerde biologen tot Bijlmer-crimineeltjes Daarom kan ik weinig sympathie opbrengen voor mannen die op verjaardagen altijd een heel heldenverhaal ophangen over die ene dag (dag!) van hun dienstkeuring, waarbij ze hun vals-heroïsche S5 opliepen. Meer D66 komt het niet. Enfin, de huidige Nederlands man trekt dit voorjaarsweekend vermoedelijk naar het tuincentrum om plantjes te kopen, terwijl hij in dit geopolitieke spectrum eigenlijk een schuttersput (voor en achter) moet graven. Als hij tenminste weet hoe het moet. Spoiler: niét.
We zijn verloren.
