‘Ik ben het zat. Spuugzat. De straat ligt nu al voor de vierde keer open. Weer zo’n glasvezelaanbieder, die zijn koopwaar eerst onder de grond stopt en vervolgens vraagt of je er dan belangstelling voor hebt. Snap niet, waarom dit niet beter gecoordineerd kan worden. Gewoon al die kabels tegelijk in de grond, hoppetee. De vorige aanbieder die de straat open brak, liet ook nog eens de kabeluiteinden gewoon boven de grond uitsteken, als je geen abonnement bij hen afnam. Levensgevaarlijk, als je even niet uitkeek, lag je op je snufferd. Gelukkig heeft de gemeente dat opgelost.
Poepende werklui
Ik heb het zelf niet gezien, maar andere inwoners uit de straat klagen over poepende werklui. Hun baas heeft schijnbaar nog niet eens innerlijke beschaving om voor hen voor toiletten te zorgen. Daarom deden ze het in een plastic zak. Moet je je voorstellen. Dat is toch mensonterend. Ik heb nu al zes keer iemand aan de deur gehad of ik bij hen glasvezelklant wil worden. ‘Met mijn internetgebruik?’ antwoordde ik hen. ‘Dat heb ik helemaal niet nodig. Dat is net zo overdreven als een muis doden met een lasergestuurde raket. Ik heb ruim voldoende aan het bundeltje MB’s dat ik nu al heb. Als ze die straat openbreken, doe dat dan voor iets nuttigs. Pak het riool aan. Met al die stortbuien van tegenwoordig, staat het voor mijn huis vaak blank. Dat vind ik pas hightech. Als ze dat weten op te lossen.’
‘Buurman Hans’ is een verzameling van meningen, die wij opvallend vaak opvingen.
Foto: Getty
