Alles = voetbal
Mijn zoon Rutger (Foto boven: fotocredits: Paul Lichtenbeld) speelt voetbal, gamet voetbal, leest over voetbal, kijkt voetbal, kortom, hij is voetbal! Al vanaf jonge leeftijd heeft het balspel hem volledig in de greep. Er is geen ontkomen aan. Als er een bal voorbij rolt, sprint Rutger erachteraan. Op zijn achtste weet hij werkelijk alles van alle grote voetbalspelers op deze aardkloot. Als een wandelende encyclopedie dreunt hij namen, teams, basisspelers, transfers, overwinningen, degradaties op. Het fanatisme doet mij als vader duizelen. Ik was zelf geen groot voetballer. Heb ooit een blauwe maandag bij FC Lisse gebald, maar het spel kon mij niet bekoren. In mijn beleving was het altijd koud, nat en speelden we op een knollenveld waarop minstens 20 centimeter water stond. Bovendien moesten we tegen tegenstanders die nooit op de bal mikten, maar toch vooral op onze kuiten, enkels en knieën. Het was 1 grote martelgang. Voor de zoveelste keer verkleumd, kapotgetrapt, murw gebeukt en verslagen, gooide ik na 2 jaar de handdoek in de ring.
Lui
Nee, maar dan Rutger. Als een Cruijff, Van Basten en Van Hanegem in 1 persoon gebald, staat hij elke wedstrijd klaar voor de strijd. Met een gezonde portie zenuwen kijkt hij de vijand in de ogen. Hij is snel, enthousiast, passt heel zuiver, scoort heel gemakkelijk. Zijn goals zijn vaak van een onvoorstelbare schoonheid. Soms een simpel wippertje over de keeper, soms een snoeiharde bal in de kruising. Ik heb echt ongelooflijk vaak van hem genoten. Maar in stilte. Zoonlief wil niet te veel aandacht en gejoel langs de zijlijn. Hij heeft als voetballer eigenlijk maar 1 makke: hij is lui in het veld. Het team moet hem voortdurend goed bedienen anders loopt meneer niet. Daarin verschillen we overigens niet: ik was ook lui. Kom maar door met die bal, zo niet, ja, dan jammer. Rutger heeft zijn hele voetbalcarrière bij vv UDO in Oegstgeest gespeeld. Vierde soms grote successen, maar beleefde ook grote drama’s, net als in de grote voetbalwereld. Hoogtepunt was voor mij als vader toch wel de voorselectie voor de KNVB jeugd. Helaas redde hij het niet, maar hij was toch maar mooi gezien…
Nu bij ASC: Ajax al vanaf het begin populair...
Ajax
Ander hoogtepunt is zijn recente ‘transfer’ naar de andere club binnen het dorp: ASC. Ofwel Ajax Sportman Combinatie. Jaja, prachtige namen uit een vervlogen tijd. Beetje kakkineus, maar dat mag de pret niet drukken. Rutger is namelijk FC Ajax fan en dus kun je maar beter bij ASC ballen.
Ik vind voetbal overigens een aardig spelletje, maar door het grote geld en daaruit voortvloeiende machinaties en matchfixing – ja, beetje cynisch ben ik helaas wel geworden – loop ik niet meer zo snel warm voor deze tak van sport. Ik ben nog niet geheel verloren, maar het plezier dat ik eraan ontleende ten tijde van Van Basten, Gullit en Bergkamp is wel weg. Een hele wedstrijd uitkijken op tv vind ik ook steeds meer een opgave. Beetje zonde van mijn tijd. Maar als Rutger samen wil kijken, grijp ik die kans en gelegenheid met beide handen aan. Het laatste WK hebben we samen uren voor de buis doorgebracht. Ik mag tijdens de uitzending niet te veel roepen, want volgens hem heb ik echt he-le-maal geen verstand van voetbal. ‘Pap, kijk nou maar gewoon,’ is zijn vaak afdoende, korte commentaar.
Conclusie: voetbal is wel een bindende factor tussen vader en zoon, maar ik het gevoel dat ik altijd met 3-0 achter sta…
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
