René van der Grijp zette midden in de uitzending van Voetbal Inside een pruik op en trok een jurk aan en riep doodserieus naar Wilfred Genee: Ik ga voortaan verder als Renate. Een grappige reactie op de mededeling van de Vlaamse VTM-journalist Boudewijn van Spilbeeck die nu door het leven gaat als vrouw. Heel Nederland, met de COC en andere belangengroepen voorop, viel over de voetbalanalist heen.
Terwijl iedereen kon zien en weten dat dit een gebbetje is, een volwassen vorm van kattenkwaad. Kwajongensgedrag zoals we dat nog van vroeger tijden kennen. Toen we belletje trokken en hard wegrenden, of fikkie stookten op het gemeenteterrein, een bel aan de staart van een kat bonden of kikkers en duiven beschoten met zelfgemaakte pijltjes van oude kranten en een stik pvc buis.
Kwajongens van het zuiverste water...
Van der Gijp begreep he-le-maal niets van de woede. En wij ook niet. René is een lolbroek, dat is zijn rol en functie in Voetbal Inside. Sinds wanneer wordt dit programma serieus genomen? Het is een grote potpourri van gekkigheid en slap geklets over voetbal.
Het gevolg van de ‘rel’ is echter veel ernstiger. Onze kinderen halen ook veel kattenkwaad uit. Dat hoort bij hun opvoeding en maakt hen weerbaar en een tikje brutaal. Stiekem ‘verboden’ dingen doen en de grenzen opzoeken. Dat maakt het leven leuk en opwindend. Nu dreigt de vertrutting toe te slaan. We mogen geen kwajongens meer zijn. Want oh oh oh, stel je voor dat een grap verkeerd begrepen wordt. Lieve jongens en meisjes laat het niet gebeuren! Stel ons niet teleur en geef toe aan je gekte. Vandaag nog.
