Want een brommer betekende vrijheid, weg van je ouders, op weg naar het avontuur. Eindelijk kon die leuke meid mee achterop. Elke zaterdag sleutelen.
Maar welke dingen uit mijn jeugd mis ik nog meer?
Toch wel de fysieke fitheid. Het gevoel van onuitputtelijke energie en een lichaam dat nog snel herstelt zonder pijntjes of beperkingen. Nu sta ik elke ochtend met stijve ledematen op en duurt het zeker tot 9.30 uur voordat ik me ‘lekker in mijn vel’ voel zitten.
Ik mis de tijd waarin ik zonder zorgen of verantwoordelijkheden op stap kon gaan, gewoon zonder dat er verplichtingen of beperkingen waren. Ik zie anno 2024 uitsluitend beren op de weg! Overdreven natuurlijk, maar de onbevangenheid is een stuk minder. Wat kon je toen, 26 jaar oud, gebeuren?
Ik kan ook wel terugverlangen naar de muziek van mijn jeugd, of het nu rock, disco of new wave was, en de culturele sfeer die daarmee gepaard ging. Niet dat ik graag luister naar wat nu modern is, maar ergens knaagt het gevoel dat ‘onze’ muziek een stuk beter was.
Ik vergeet soms mijn smartphone, maar ik ga er nooit voor terug. Pech gehad, dan ben ik maar onbereikbaar. Mijn zoon van 28 wil nog weleens weten: wat deden jullie dan in die tijd zonder online en smartphone? Dat was nou juist het mooie: geen digitale afhankelijkheid. Het hele pre-internettijdperk, waarin technologie nog geen dominante rol speelde in het dagelijks leven, en gesprekken nog persoonlijker en directer waren. Bellen met een kwartje in een telefooncel, soms gewoon niet weten waar iedereen uithing. Nu lees ik op mijn telefoon dat ik dagelijks 2 uur op dat ding zit te kijken! Ongelooflijk. Dat had ik echt in mijn stoutste dromen niet kunnen denken.
Foto: brommervrienden Borger-Odoorn
