Ze was niet zo onbereikbaar knap als bijvoorbeeld Brooke Shields. Sterker nog: Molly Ringwald was eigenlijk een gewoon meisje in haar vormende jaren, met haar onzekerheden, haar spontaniteit en haar probleempjes. Regisseur John Hughes, die pubers echt begreep, muntte die aspecten in bijvoorbeeld Pretty in Pink, Sixteen Candles en de instant classic The Breakfast Club uit 1985, die zelfs nu nog geen minuut gedateerd lijkt. De roodharige actrice bleek voor een hele generatie een rolmodel. Molly was geen Hollywood, ze was net als wij.
Geen Blue Velvet
Ringwald had succesvol op deze status kunnen voorborduren, maar een aantal ongelukkige keuzes dirigeerden haar richting de marge. Zo weigerde ze de hoofdrol in Pretty Woman, waarmee Julia Roberts prompt een wereldster werd. Ook zag ze de female lead in Ghost niet zitten. Met Demi Moore (en Patrick Swayze) werd het één van de grootste kaskrakers van de jaren negentig. Eerder al had ze de cultfilm Blue Velvet van David Lynch aan zich voorbij laten gaan. Voor Ringwald restte een teleurstellende tv-carrière met rolletjes in series als Riverdale, Tales of the City en Raising Expectations.
Spijt van scènes
Ringwald is inmiddels 54 en moeder van drie kinderen. Dat ze wellicht onsterfelijk is geworden met The Breakfast Club, daar heeft ze achteraf spijt van. De film mag dan een perfect kijkje in de ziel van diverse tienertypen geven, volgens Molly voldoet The Breakfast niet aan de Woke-normen van nu. In het chique tijdschrift The New Yorker wijdde ze er zelfs een heel epistel aan. Vooral die ene scene, waarin het mooie meisje uiteindelijk toch valt voor de jongen die haar een beetje lastigvalt, betreurt ze nu. Best jammer, want Falder vindt nog steeds: kom niet aan The Breakfast Club!
Beelden: Getty/Michael Buckner
Molly Ringwald in 2015
