In de Nederlandse roddelbladen van de jaren 80 kijkt Maruschka Detmers ons nog zwoel aan. Daarna verdwijnt ze uit de publiciteit. Ze heeft dan de hoofdrol gespeeld in een nieuwe speelfilm van de beroemde regisseur Jean-Luc Godard. Enkele jaren eerder was ze vanuit het Drentse dorp Schoonebeek naar Parijs vertrokken. “Ik werd au-pair en zou daarna naar huis gaan om medicijnen te studeren. Ik volgde ook acteerlessen om sneller vloeiend Frans te spreken. Dat ging zo goed, dat ik een acteerwedstrijd won. Daar waren agenten op afgekomen. Zo werd ik van de ene op de andere dag de filmwereld in gekatapulteerd”, zei Maruschka er later over. Ze weet niet eens wie Godard is, als hij haar de hoofdrol geeft in Prénom Carmen (1983). “Hij nam een gok met mij”, gaf ze later toe. Die gok is goud waard, want la belle Néerlandaise is een instant sensatie. Ze speelt de verleidelijke Carmen die samen met een bende gangsters een bankoverval pleegt, om daarna een relatie aan te gaan met een van de beveiligers van de bank. De film wint de Gouden Leeuw op het filmfestival in Venetië. De altijd nukkige Godard zegt dat Maruschka van alle audities ‘de minst slechte’ was – voor zijn doen is dat een groot compliment. Ze wordt al snel vergeleken met die andere ster, Isabelle Adjani. Pikant detail: Adjani had de hoofdrol in Prénom Carmen juist afgewezen om te schitteren in de broeierige zomerhit l’Eté Meurtrier.
Blowjob
Na Prénom Carmen is Maruschka Detmers een begrip in Frankrijk, terwijl we haar in Nederland uit het oog verliezen. Ze krijgt belangrijke rollen in films als Le Faucon, La Pirate en de miniseries Via Mala en Lime Street. Lovende kritieken zijn er voor het oorlogsdrama Hanna’s War, waarin ze de Hongaarse verzetsheldin Hanna Szenes vertolkt. Ze speelt ook in een succesvolle komedie van Gérard Oury, Le serpent à plumes. Maar het is een semi-intellectuele arthousefilm waarmee ze filmgodinnenstatus verovert: de erotische thriller Diavolo in Corpo (1986). Daarin is ze de promiscue vrouw van een gevaarlijke terrorist. Ze spettert van het doek, mede dankzij – jawel – een fellatio-scène. Het stof dat die blowjob doet opwaaien, bereikt ook ons kikkerlandje. Want doet ze het nou echt of lijkt het maar zo? Maruschka zal later zeggen dat de roem haar heeft overvallen en dat ze ook wel eens de verkeerde keuzes maakt. Maar in die tijd vindt ze de heisa overdreven: “Ik ben tegen pornografie”, zegt ze strijdbaar in het universiteitsblad Erudit. “De intense scènes die wij hebben gedraaid zijn essentieel voor het verhaal, omdat het de liefde tussen twee mensen symboliseert. Pornografie staat voor eenzaamheid van de menselijke ziel. De emoties die bij liefde vrijkomen zijn naakter dan het blote lichaam.” Voor de goede orde: ze is 25 jaar als ze deze woorden uitspreekt.
Ventoux
Het is vreemd dat Paul Verhoeven haar niet opmerkt in die jaren. Zij was geknipt geweest voor Basic Instinct, maar misschien is ze wel te ‘Europees’ voor Hollywood. Ze is mooi, spannend, zeer intelligent en niet bang om uit de kleren te gaan, waar Amerikaanse actrices er altijd een handdoekje voor houden. Maruschka gaat haar eigen weg. Tussen het filmen door (zoals de actiefilms The Shooter met Dolph Lundgren en The Mambo Kings met Antonio Banderas) leidt ze een teruggetrokken leven met acteur Thierry Fortineau en hun dochter Jade. In 2006 overlijdt Thierry. Maruschka is dan al samen met een zekere dr. Lukas Bartok, maar ook die relatie is geen lang leven beschoren. In 2009 zegt ze in een Frans interview dat ze “klaar” is met haar jeugd. “Ik heb tien jaar zelfanalyse gedaan. Ik voel me licht en vrij en ben van niemand meer afhankelijk.” Ze blijft acteren in Europese producties, met wisselend succes. Toch heeft ze met haar eerste films zoveel roem vergaard, dat ze ook nu nog de kolommen van de Franse bladen siert. Dat ze er op haar 60ste nog fantastisch uitziet, helpt natuurlijk. In 2015 pas maakt ze haar debuut in een Nederlandse speelfilm: Ventoux. Dat bevalt haar wel, want ze besluit zelfs even in haar vaderland te gaan wonen. Volgens een makelaarssite woont Maruschka van 2017 tot 2020 in een historisch pand in de binnenstad van Culemborg, ‘om uit te zoeken hoe Nederlands ze nog is.’ Het antwoord op die vraag laat zich raden, want tegenwoordig woont ze weer in Normandië. En af en toe acteert ze, zoals in de Franse miniserie Marseille (2016). Haar tegenspeler is niemand minder dan Gérard Depardieu. Zo beroemd is ze nog.
