In de jaren ’80 en ’90 was de slagzin koning. Je kon je nachtenlang buigen over een pakkende tekst, brainstormen met vrienden en familie, en vol trots je creatie inzenden. ‘Voor vlekken groot en klein, moet je bij [merk wasmiddel] zijn!’ De spanning van het wachten op de uitslag was bijna ondraaglijk. Maar het was het allemaal waard als je uiteindelijk als winnaar uit de bus kwam en zomaar een kleurenTV, of leuk reisje kon winnen. Of EK-tickets: ‘Hollandse leeuwen brullen luid, met Oranje kleur op elke huid.’
Duistere wolk aan de horizon
Maar dan, als een duistere wolk aan de horizon, kwam AI op de proppen. Eerst nog onschuldig, een leuke gimmick, maar al snel werd duidelijk dat de slimme algoritmes een bedreiging vormden voor het eens zo heilige domein van de slagzin. Waar je vroeger zwoegde op een pakkende tekst, spuugt een AI tegenwoordig in enkele seconden honderden suggesties uit. En niet zomaar suggesties; nee, perfect afgestemde, ritmisch vloeiende, en uiterst creatieve teksten. De slagzin is niet meer exclusief het terrein van de creatievelingen onder ons, maar een speeltje geworden van de technologie.
Geen schijn van kans
Dat soort werk. Tegenwoordig? Geen schijn van kans. Waarom zou een bedrijf nog zo’n prijsvraag uitschrijven als iedereen met een smartphone en een AI-app dezelfde kans maakt om te winnen? Het hele concept van competitie en creativiteit is verdampt als een regenplas op een zomerse dag.
