Zonder opgaaf van reden
In den beginne, zo’n vijf jaar geleden. We gaan even terug. Mijn relatie was uit. Ik op Tinder. Dat bleek hogere wiskunde voor mij. Nietsvermoedend maakt ik een profiel aan, via facebook, en hop, kind kan de was doen, daar was ik, in de Tinder-lijn. Maar, met alle mijn kostbare gegevens open en bloot op straat. Resultaat: stalkers, via mijn zakelijk mail en zelfs via LinkedIn. Hulptroepen ingeroepen, waar gaat dit fout!? De hele fucking wereld zit op Tinder, relatie, open of dicht en vrijgezel, de grootste debiel en ik kan niet eens een profiel aanmaken. Na wat simpele uitleg, kreeg ik Tinder al snel onder knie, leerde de fijne tinderkneepjes et voilà, daar verscheen ik weer. Deze keer incognito, voor zover dat kan, want Google mij een keer en je weet alles over me. Let het swipen begin!
ONS
Gretig verslond ik de weinige info die werd gegeven. Want vaak stond erbij: wie leest dit? Nou ik dus, want als jouw tekst nergens over gaat, dan jij ook niet. En wat is FWB en wtf is ONS?! Ik brak mijn uitgemergelde hersentjes, maar nee, ONS? Een onsje meer is niet wenselijk, of iets in die trant? Ik legde ONS aan mijn eerste match voor die mij wist te vertellen dat het een one night stand was. En een friend with benefit, die andere. De ene match kwam en de ander ging. Ik kreeg een zwaar hoofd in het tinderen. Wat een oppervlakkigheid, wat een koud zooitje, wat een onaardigheid. Je kunt zomaar een match opheffen zonder reden en dat doen we dus, massaal. Zou mij niets verbazen als er een Tinder-golf bij de psychiaters ontstaat. Want dat doet pijn als dat te vaak gebeurt. Dapper swipte ik door tot op de dag van vandaag. Pijn doet het niet meer. Maar een zeer steekje als je zomaar zonder opgaaf van reden wordt ontmatcht, ja, dat geeft het nog steeds. Ik heb Tinder een tijdje links laten liggen, maar ben de laatste tijd weer actief aan het swipen. Hop, naar link, links, links, links, RECHTS!
Wat een leukerd
En toen zat ik al heel snel weer heel leuk te appen. Wat een leukerd dit. Fucking zenuwachtig, na zes keer vloekend een ander outfitje, stond ik op de afgesproken tijd ready and unsteady. Hij niet. Hij was verlaat. Uiteindelijk een uur en een beetje. Ja, ik had allang weg moeten gaan, i know. Na wat oppervlakkig geklets, een dominante houding, gezeur over exen en hard veroordelend naar andere mensen, had ik op moeten staan en weg moeten lopen. Dat deed ik niet. Ik ging gewoon iets harder drinken. Heb ik weer: de meest lompe lul van Tinder. Uiteindelijk liep ik wel en zonder opgaaf van reden de kroeg uit. Maar hij leest ook deze column, ik ben ontmaskerd. Nu al. He, dag Marc!
Tess (51) is al jaren actief op verschillende datingapps en -sites. Op Falder schrijft ze haar meest leuke en bizarre ervaringen met mannen van die leeftijd en soms wat jonger. Alle namen zijn uiteraard fictief. Anders komt ze nooit meer aan de man.
Volg ook onze andere datende columniste Guusje: Volgende week weer. Guusje (38) is sinds 1,5 jaar vrijgezel. Gescheiden en wel, met twee kids en weer vrij om ‘te gaan en staan waar ze wil’. Op Falder schrijft ze over haar eerste jaar als een hernieuwde single. Fladderend date ze in de rondte.
