Redactie: deze nieuwe blog van Tess is een vervolg. Heb je de tijd, klik dan eerst even op deze link, om je geheugen op te frissen.
To be continued, eindigde ik mijn laatste blog. En belofte maakt schuld. Hij kwam te laat. Ik vind dat not done op een eerste date, zoals jullie weten Maar goed, nu moet ik ook weer niet kniesoren over zeven minuten, denk ik dan. En ik schrok een beetje want hij is een centimeter of tien kleiner dan ik. Staat toch op zijn profiel, hoor ik jullie denken. Nee, in die nieuwe app dus niet. En ik had ook nog eens zeven centimeter hakken aan. Nagedacht over zijn kleding had ‘ie niet, maar hij kwam dan ook rechtstreeks van een klant vandaan. Hij had iets weg van een kakker. Maar mijn eerste ingeving: leuke man, alleen niet mijn type. We dronken een borrel in een café en gingen daarna naar het restaurant. Ik begon hem steeds leuker te vinden. Maar er was een maar. Hij had een gesloten houding: zo zat veel er ruimte tussen hem en mij (we zaten naast elkaar op een bank), had hij zijn armen veel over elkaar, benen recht, enkels over elkaar en zat hij zijdelings met mij te praten. Ik daarentegen had mijn hele lichaam naar hem toegedraaid, raakte hem soms even aan, open houding. Heel soms legde hij heel even heel lichtjes zijn hand op mijn been om ‘m vervolgens weer heel snel weg te halen. En toch was het gezellig en leuk en voelde wel een klik. We hebben dezelfde interesses, maar toch. Maar toch miste ik iets.
Wat moet je met mij?
Vooral toen hij zei dat zo’n klik had met een dame die het retegoed voor elkaar heeft in deze wereld. Overal huizen heeft, dikke baan met dito geld. ‘Alles klopte’, zei hij. Ok. Wat doe je dat met deze schrijfster uit Schubbenkutteveen? Hij rekende af, als een ware gentlemen. I love that. En heel lief en galant: hij liep met mij mee naar de auto, haalde de laadkabel van de paal en stopte ‘m netjes in mijn achterbak. Een knuffel, nog een, een snelle kus op de mond en hij trok zich razendsnel terug. Ik gaf hem nog een kus, onhandig. Dus ik stapte maar in met de belofte dat ik zodra ik thuis was een berichtje stuurde. Braaf appte ik hem bij thuiskomst en zei dat het heel gezellig was. Dat was het zeker!, appte hij terug, slaap lekker met een x.
To klik or not to klik
Twee dagen daarna, na wat onmogelijk denkwerk, wist ik het zeker: hij is mijn type niet, we stoppen ermee. Dus ik appte dat, kort en krachtig, maar respectvol. Daar was meneer het niet mee eens. Hoewel hij ook twijfelde of de klik er wel was. Maar dat kon je niet weten na een avond. En het ongevraagde advies wat ik kreeg: Soms zijn de dingen anders dan je voelt en denkt. Ok, touché, laten we dan een tweede date plannen. En toen bleek ik wat te voorbarig. Het was duidelijk dat hij in charge wilde zijn en al helemaal niet door mij afgewezen wilde worden. Hij had een momentje nodig. Prima, dacht ik, neem er tien als je wilt. Na een week kreeg ik raar bericht: hij vindt mij echt heel leuk, maar hij voelt niet echt een klik. Hij zwalkte in zijn tekst van boven naar beneden, van links naar rechts. Ik snapte het niet meer. Hij heeft zijn verontschuldiging aangeboden en wil nog een date. Want daten is meten. Ok, meneer de directeur, doen we. Maar ik ben wel heel nieuwsgierig: als je iemand echt heel leuk vindt, heb je dan wel of niet automatisch een klik? Ja toch? Heren? Help mij even.
Tess (51) is al jaren actief op verschillende datingapps en -sites. Op Falder schrijft ze haar meest leuke en bizarre ervaringen met mannen van die leeftijd en soms wat jonger. Alle namen zijn uiteraard fictief. Anders komt ze nooit meer aan de man.
Volg ook onze andere datende columniste Guusje: Volgende week weer. Guusje (38) is sinds 1,5 jaar vrijgezel. Gescheiden en wel, met twee kids en weer vrij om ‘te gaan en staan waar ze wil’. Op Falder schrijft ze over haar eerste jaar als een hernieuwde single. Fladderend date ze in de rondte.
