Fleur: ‘Ik ben een trotse oma van twee kleinzonen met veel energie. Heel veel energie, zo blijkt, want sinds 28 december hebben die jongens de halve buurt onder vuur genomen met hun onafgebroken vuurwerkfestijn. En ik moet eerlijk zeggen: mijn geduld is inmiddels net zo op als de lontjes van hun rotjes.
Mag ik heel even iets kwijt? Wat doen we onszelf toch aan met dat vuurwerk?
Elk jaar opnieuw lijkt het een nationale sport om elkaar de lucht in te knallen. Alsof de buren niet al genoeg redenen hebben om een klacht in te dienen. Neem mijn lieve hond Bello. Die kruipt bij elke knal zó diep onder de bank dat ik denk dat hij stiekem een tunnel naar Australië probeert te graven.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de schade! Vorig jaar moesten mijn dakgoten vervangen worden dankzij een vuurpijl met een slechte timing. En laten we vooral niet vergeten dat er elk jaar duizenden mensen op de Eerste Hulp belanden omdat ze dachten dat ze een nieuwe hobby in handchirurgie konden uitproberen.
Nee, lieve mensen, het is tijd voor iets anders. Wat mij betreft schaffen we vuurwerk af. Sterretjes zijn prima, nog gezellig ook met een glaasje. Maar geen knallen meer, geen stress, geen chaos. Wat dacht u van een mooie lasershow op het dorpsplein? Kleurrijk, veilig en zonder de geur van verbrande lontjes in je neusgaten.
Dus hierbij mijn pleidooi: laten we 2025 eens écht feestelijk beginnen, zonder al dat geknal. Mijn kleinkinderen kunnen het vuurwerk missen als kiespijn (letterlijk, hoop ik), en ik heb eindelijk een rustige Oud & Nieuw. Wie doet er mee?’
