Wat verdient een meisje van plezier? Harkt ze het geld echt zo gemakkelijk naar binnen? Haar uurtjes kosten immers al gauw € 150,= per stuk. Voor dat tarief kun je óók een echtscheidingsadvocaat inhuren voor het geval je vrouw je niet vrijwillig wil verlaten. Terwijl – aanname – een jurist in zijn sjieke pak vast tegen een veel hogere overhead aankijkt.

Erik Abendteuer ging op onderzoek uit en vond een dame die – op 1,5 meter afstand – bereid was enige inside information prijs te geven. Hier zijn mijmeringen en een verslag van het interview met Anna.

Wie herkent dat niet? Met sommige vrouwen is de seks zo fantastisch, iconisch, gigantisch, elektrisch, orgastisch dat je nog maar één ding wenst: erin blijven. Nee, niet in haar gouden keeltje, ook niet in haar buiksloterhammetje, en al helemáál niet in haar reetje.

Tussendoorweetje: ‘Reet’ is een Estlandse meisjesnaam. Het betekent : parel.

We hebben het hier over ‘erin blijven’, in de betekenis van: sterven/doodgaan/omvallen. Denk aan George Harshaw in Dennis Hopper’s meesterwerk The Hot Spot. Wie nu – in tijden van social distancing – tegen betaling een uurtje flenst met een dame, loopt een verhoogde kans erin te blijven. Maar het vooruitzicht dat je dan waarschijnlijk eerst nog een ommetje mag maken langs een IC-afdeling, tempert  bij velen onder ons vast de opwinding.

Bovendien is het nu knap lastig om te betalen voor de liefde. Een escort bestellen via Dreams Escort of Escort Diamonds zit er voorlopig niet in. De telefoon wordt niet eens opgenomen, omdat de gezelschapsdames van overheidswege tot nader order binnen moeten blijven. Op Kinky.nl adverteren nog wel vrouwen die bezoek ontvangen. Maar als klant ben je dan in overtreding. Want je bent een gevaar voor de dame die je bezoekt, voor je omgeving en voor jezelf.

Door de noodverordening zou je zelfs voor € 390,- nat kunnen gaan. Dat geld kun je beter nog even in je Potje voor een Potje laten zitten. Om – ooit? – uit te geven aan bijvoorbeeld een companionship arrangement van 2 uur van Geisha Exclusive Escort. (Zonder intimiteit, wel mag je dan gezellig samen een filmpje pakken, winkelen of een museum bezoeken. Kosten € 350,-)

Crisis? What crisis? titelde de symfonische-rockgroep Supertramp reeds. Erik Abendteuer schrijft gewoon door. En omdat het nog wel okay is als je een dame louter voor een gesprek bezoekt, maakte hij een afspraak met Anna. Locatie – zonder dollen  – het Joy Hotel, direct naast metrostation Bullewijk in Amsterdam. Na het afrekenen ging het al gauw over de pro en cons van haar werk. Details die de meesten van haar collega’s als ‘bedrijfsgeheimen’ beschouwen.

Anna kwam uit Kiev waar ze Duits en Engels had gestudeerd. Voor de klas staan, was niet haar ambitie. In Nederland is het salaris abominabel, in Oekraïne veroordeel je jezelf tot de bedelstaf als lerares. Ze zat een jaar in het vak en alleen een hartsvriendin wist de ware reden van haar vele buitenlandse stedentripjes. Zo werkte ze in Oslo, in Istanbul en in Tel Aviv. En nu in Amsterdam, voor het eerst.

‘Joy Hotel’ vond ik wel een leuke naam en € 75,= per nacht een redelijke prijs.

Ze had vliegticket gekocht en een kamer geboekt. ‘Joy Hotel’ vond ze wel een leuke naam en € 75,= per nacht een redelijke prijs. Eenmaal in Nederland had ze een profiel op Kinky.nl aangemaakt. Dé portal om te werven. Wel is ze dagelijks tientallen euro’s kwijt aan ‘de prostitutiemarktplaats van de Benelux’ om haar advertentie regelmatig ‘omhoog te plaatsen’. Omdat ze anders, net als bij Marktplaats.nl, naar beneden zakt. Verder haalt ze veel praktische tips uit een Russischtalige (gratis) WhatsApp groep waarin vakgenotes praktische tips uitwisselen.

Volgens de Oekraïense waren Nederlandse mannen naar verhouding het minst horkerig. Velen van hen waren zelfs voorkomend en vriendelijk. Dat nam niet weg dat de mannen vaak, vooraf aan het bezoek, alcohol hadden gedronken. Hoe verder de nacht vorderde, hoe hoger hun alcoholpromillage. En een flink deel had nog even zijn neus in de witte poeder gedouwd. Wat Anna betreft kunnen de heren beter hun energie steken in persoonlijke hygiëne.
Hoe ‘vriendelijk’ onze landgenoten ook in haar mooie ogen mochten zijn, Anna meldde dat pakweg 80% van hen vroeg of bare seks misschien ook in het pakket zat. (Hopelijk ten overvloede: njet.)

Haar grootste zorg is hygiëne en angst voor geslachtsziekten. Intiem doet ze alleen veilig, maar het blijft oppassen. Haar grootste mazzel – vindt Anna- is dat zij en haar collega’s vaak als ‘zielige, domme gansjes’ worden beschouwd. Terwijl de meesten doorgaans een doortimmerd businessplan hebben. “We weten wat we waard zijn en de meesten hebben een duidelijk doel.” Zo wil Anna in twee jaar tijd een appartement in Kiev bijeen sparen. Streefbedrag: een ton euro’s. Een ambitieus project, want na aftrek van kosten houdt Anna per week zo’n 1000 euro netto over. (Een derde tot de helft gaat op aan reizen en verblijfkosten, kleding, verzorging, taxi’s adverteren etc. etc.).

Haar inkomsten zijn zwart/contant/cash in het handje. Ze voegt eraan toe: “Ik werk zeven dagen in de week en kom nauwelijks van mijn kamer. Boodschappen doe ik snel tussendoor. Heel af en toe neem ik een middag vrij om de stad te bekijken. Ik heb een enorme hekel aan mannen die afdingen of om extra’s vragen zonder bij te willen betalen. Stom, want afspraak is afspraak. Dus zonde van je tijd en slecht voor de sfeer.”

“Ik heb een enorme hekel aan mannen die afdingen of om extra’s vragen zonder bij te willen betalen.”

Anna en haar collega’s weten ook dat hun ‘houdbaarheidsdatum’ (haar woorden) tussen de 18 en de 30 jaar ligt. Daarna kun je eventueel als ‘manager’ aan de slag en regel je voor de jongere generatie voorzieningen als onderdak, vervoer, een arts etc. Managers rekenen hoge bedragen voor hun diensten, maar dat is volgens haar ook logisch. “Wie eenmaal in deze business werkzaam is, kan heel moeilijk terug naar de lifestyle van een ‘standard person’.”

Bij het afscheid vat Anna verhaal in een enkele zin samen: “Het is quick money maar geen easy money.”