Het nieuws bereikt je onverwachts: een oude jeugdliefde, iemand die ooit een speciaal plekje in je hart had, is overleden. Een golf van emoties overspoelt je, sommige verwacht, andere misschien niet. Het is alsof een vergeten deel van je verleden plotseling tot leven komt – alleen om direct weer te verdwijnen.
Ook Jeroen Pauw (64) stond stil bij de dood van zijn ex Manuëla Kemp, zo bericht RTL/BLVD. De presentator deelde op Instagram een oude foto voor de Varagids-serie ‘Buis en Haard’. ‘Voor ons beiden was dit ons eerste eigen huis’, memoreert Jeroen, die in de jaren negentig een relatie had met Manuëla.
“Met haar was het geen moment stil in huis”
‘Alles hier is Manuela, de waaier van kleuren, de Afrikaanse doeken aan het plafond, de spullen verzameld van over de hele wereld waarmee ze die ouwe boerenstal omtoverde tot een paradijs’, schrijft Jeroen bij de foto. ‘Met haar was het geen moment stil in huis, er werd gezongen, geknutseld, gekookt en gelachen. De gulle, uitbundig getalenteerde Manuela ‘versierde het leven’ voor zichzelf, voor ieder in haar nabijheid en gedurende onze 8-jarige relatie heel erg voor mij.’
Onvermijdelijke herinneringen
Heb jij dit ook meegemaakt? Misschien was het jaren geleden dat je voor het laatst aan haar dacht. Maar nu, met het nieuws van haar overlijden, schieten de herinneringen je te binnen. Die lange zomerdagen waarin je haar lach hoorde, de eerste onhandige dates, en de gesprekken die je urenlang kon voeren zonder de tijd te voelen.
Oude gevoelens kunnen onverwacht weer opvlammen. Niet per se de verliefdheid zelf, maar het gevoel van wie je toen was. Misschien herinnert het je eraan hoe vrij, onbezonnen en vol dromen je ooit was. Het kan confronterend zijn, want het roept de vraag op: waar ben ik nu?
Reflectie op je eigen sterfelijkheid
Het overlijden van een jeugdliefde kan ook een diepere, existentiële snaar raken. Je beseft dat je leeft in een fase waarin afscheid nemen een terugkerend thema begint te worden. Het is alsof je niet alleen rouwt om haar, maar ook om een stukje van jezelf – om de tijd die voorbij is en niet meer terugkomt.
Je denkt misschien na over de keuzes die je hebt gemaakt. Wat als dingen anders waren gelopen? Wat als je destijds andere beslissingen had genomen? Het kan nostalgie oproepen, maar ook dankbaarheid voor hoe het leven uiteindelijk is verlopen.
Wat doe je?
Iedereen reageert anders, maar er zijn een paar dingen die je wellicht doet of overweegt:
- Contact opnemen met oude vrienden: Misschien zoek je contact met iemand uit diezelfde tijd, iemand die haar ook kende. Samen herinneringen ophalen kan troostend zijn.
- Oude foto’s bekijken: Je graaft misschien in een oude doos op zolder en vindt die vergeelde foto’s van toen. Het zien van haar gezicht en die van jezelf in jongere jaren kan een glimlach, maar ook een traan oproepen.
- Een brief schrijven: Sommigen vinden het helend om een brief te schrijven, al stuur je die nooit. Het kan een manier zijn om gevoelens te uiten die je misschien nooit eerder hebt uitgesproken.
Beeld: Getty/BSR Entertainment
